در تاريخ آمده است: کارواني از مردمان يکي از شهرهاي ايران شکايتي به نزد حاکم آوردند که دو راهزن کاروان يکصد نفري ما را غارت کرده اند ! حاکم با تعجب پرسيد: چگونه صد نفر از پس دونفر بر نيامدند؟ يکي از آنان در پاسخ گفت: آن دو نفر بودند همراه، و ما صدنفر بوديم تنها!
سال 1386 به تدبير رهبر فرزانه انقلاب اسلامي به نام وحدت ملي و انسجام اسلامي نام گرفته است.
اين تدبير ارزشمند به عنوان راهبرد بنيادين خاتم پيامبران در برقراري الفت ميان قلب هاي پراکنده و تشكيل حكومت اسلامي در امتداد سال پيامبر اعظم(ص) زمينه نزديك تر شدن جمهوري اسلامي و جهان اسلام را به انديشه هاي ناب نبوي فراهم مي سازد.
پر واضح است كه در شرايط سخت و توفان هاي بنيان بر افکن که پيوند و همبستگي مسلمانان را نشانه گرفته است اين راهبرد ارزشمند مي تواند برادري و اتحاد دنياي اسلام را در جهان طنين انداز نمايد و به عنوان يكي از اصلي ترين عوامل شكوفايي تمدن اسلامي خودنمايي کند.
قرآن کريم به عنوان سند افتخار دنياي اسلام وحدت و همبستگي را سرچشمه رحمت و مومنان را به صلح و اخوت فرا مي خواند. خداوند متعال در آيات گوناگوني به آن اشاره فرموده است كه از آن جمله مي توان به آيات زير اشاره نمود:
ولایت پذیری در مکتب اسلام ناب محمدی(ص) همچون دیگر امور عبادی دارای مراتب و حد و نصاب تخصیصی است.
ولایت در مکتب اسلام و جهان بینی توحیدی از چنان جایگاه والایی برخوردار است که، بزرگان و علمای اسلام از آن به عنوان رکن و اساس توحید و دژ مستحکم الهی یاد کرده اند1.
مفسر کبیر قرآن و بزرگ اسلام شناس دوران حضرت علامه طباطبایی(ره) صاحب تفسیر المیزان، در کتاب شیعه در اسلام فرموده اند: «توحید بدون اعتراف به امام و ولی درست نیست2» و دلیل این ادعا را این گونه بیان فرموده اند: «چون توحید اعتراف به ذات موصوف به صفات حمیده مانند عالم و قادر است و از جمله صفات حمیده که جزو توحید است، این است که خداوند دارای اولیاء است3»
درباره این سایت